اچ آی وی ویروسی است که به خوشه تمایز 4 (CD4) گلبول های سفید خون متصل می شود و از سیستم ایمنی بدن فرد تغذیه می کند. هنگامی که آن سلول ها عفونت را منقبض می کنند، به تکثیر و از بین بردن ایمنی بدن ادامه می دهند و در نهایت آن را به سمت مرحله نهایی یعنی ایدز می برند. سپس بدن برای دفع عفونت بسیار ضعیف می شود.
اچ‌آی‌وی در درجه اول از طریق آمیزش جنسی یا استفاده مشترک از تجهیزات تزریق مواد مخدر منتقل می‌شود. هدف درمان HIV حفظ سلول‌های CD4 فرد و کاهش بار ویروسی آنها به حالت غیرقابل شناسایی است. افرادی که درمان مداوم دریافت می کنند ممکن است منتظر سالها سلامتی باشند.
بسیاری از افرادی که مبتلا به HIV هستند تا زمانی که آزمایش معمولی STI انجام ندهند، از ابتلای خود به آن آگاه نیستند. با این حال، برخی از افراد منبع معتبر حدود 2 تا 4 هفته پس از ابتلا به ویروس علائمی شبیه آنفولانزا را تجربه خواهند کرد.
علائم اولیه HIV عبارتند از:
- تورم غدد لنفاوی
- تب
- خستگی
- دردهای عضلانی
- کهیر
- لرز
- گلو درد
- زخمهای دهان
- عرق شبانه
این علائم ممکن است چند روز یا چند هفته طول بکشد. در این مدت، خطر انتقال اچ آی وی از طریق جنسی بالا است، حتی اگر آزمایش های HIV ممکن است هنوز نتوانند ویروس را شناسایی کنند.
ارتباط اچ پی وی و اچ آی وی چیست؟
HPV و HIV ویروس های مختلفی هستند. آنها هیچ ارتباطی با هم ندارند و شباهت کمی دارند.
افراد می توانند از طریق فعالیت جنسی به HPV و HIV مبتلا شوند، بنابراین پزشکان آنها را هر دو بیماری مقاربتی می دانند. هر دوی این ویروس ها ممکن است برای سال ها بدون ایجاد علائم در بدن خفته بمانند.
افراد مبتلا به HPV و HIV بیشتر مستعد ابتلا به سایر بیماری ها هستند. آنها همچنین می توانند هر دو ویروس را همزمان در بدن خود داشته باشند. تحقیقات علمی اخیر نشان می دهد که HPV ممکن است افراد را در معرض افزایش خطر ابتلا به HIV قرار دهد. علاوه بر این، یک بررسی از مطالعات موجود نشان داد که این ممکن است نتیجه افزایش التهاب دستگاه تناسلی یا تغییرات سلولی باشد. متقابلا زندگی با HIV همچنین ممکن است خطر ابتلا به اچ پی وی را افزایش دهد، به خصوص اگر تعداد CD4 و ایمنی فردی پایین باشد.
این دو بیماری مقاربتی علائم مشابهی دارند، اگرچه یکسان نیستند. HPV می تواند باعث ایجاد زگیل تناسلی در دهانه رحم، آلت تناسلی، واژن و راست روده شود. برخی از انواع HPV همچنین باعث تغییرات سلولی می شوند که به سرطان مقعد، دهانه رحم، دهان، آلت تناسلی، واژن و فرج تبدیل می شوند. افراد مبتلا به HIV ممکن است زخم های شدید در رکتوم و ناحیه اطراف دهانه رحم داشته باشند. آنها بیشتر در معرض خطر ابتلا به سرطان های مقعد و آلت تناسلی هستند، به ویژه سرطان هایی که ناشی از ویروس اچ پی وی هستند.
فیستول بعد از جراحی